تقسیم بندی اموال از نگاه قانون مدنی ( بخش دوم)

به نام خدا

اموال منقول

در قانون مدنی ایران مواد ۱۹ الی ۲۲ در خصوص اموال منقول هستند. اموال منقول بر دو قسم هستند:

اموالی که ذاتا منقول هستند.

طبق تعریف قانون مدنی اموالی که جا بجایی آن ها از محلی به محل دیگر ممکن باشد، بدون آن که خرابی در محل یا خود مال ایجاد شود، ذاتا منقول هستند. مانند انواع کشتی ها، قایق ها، آسیا ها و حمام هایی که روی روخانه ها و دریاها ساخته می شود و می توان آن ها را حرکت داد و ...

اموالی که در حکم منقول هستند.

کلیه حقوقی که ناشی از مال منقول باشد جز این اموال محسوب می شوند مانند حق انتفاع از یک مال منقول. یا بطور کلی تمام حقوق عینی که ناشی از یک مال منقول هستند، منقول حکمی محسوب می شوند. مورد بعدی طبق مادهد۲۰ قانون مدنی تمام حقوق دینی است که مربوط به اموال منقول یا اموال غیر منقول است. البته مقدار این حقوق دینی که ناشی از اموال غیر منقول است باید مشخص شده باشد یا حداقل از نظر عرفی تعیین شده باشد در غیر این صورت غیر منقول تبعی محسوب می شوند. اجرت المثل اموال منقول نیز منقول حکمی است ولی در خصوص اموال غیر منقول، اجرت المسمی این اموال، منقول حکمی است و اگر اجرت المثل را در این مورد در نظر بگیریم غیر منقول تبعی محسوب می شوند خسارت راجع به اموال منقول، منقول حکمی محسوب می شود.

یک نوع مال منقولی نیز وجود دارد تحت عنوان مال پیشاپیش منقول که در قانون مدنی نام برده نشده است و عبارت است از مال منقولی که به وسیله عمل انسان غیر منقول شده است و دوباره قصد منقول کردن آن وجود دارد مانند آجری که در دیوار یک ساختمان به کار رفته است.